پیش بینی ها و هشدارها درباره ایران پسا کرونا در سال٩٩
پیش بینی ها و هشدارها درباره ایران پسا کرونا در سال٩٩
الف – نظر کارشناسان:
١-رکود؛تورم و بیکاری گسترده؛
٢-کاهش تولید بخاطر کاهش تقاضا؛
٣-از بین رفتن کسب و کارهای کوچک؛
۴-نارضایتی مردم از خدمات ضعیف دولتی؛
۵-از بین رفتن اشتغال افراد آسیب پذیر مثل دست فروشان و مسافرکشی ها؛
۶-کاهش درآمد ناشی از مسافرت داخلی(اقامتگاه؛هتل؛هواپیمایی؛ناوگان حمل نقل زمینی و ریلی ؛موزه هاوآژانس ها)؛
۷-رکود و تعطیلی بسیاری از صنوف(آرایشگاهها؛موسسات زیبایی؛قنادی ها؛رستوران ها؛أغذیه فروش ها و مشاغل خدماتی)
۸-عدم تمدید قرارداد کارگران موقت در بنگاههای متوسط بخاطر کاهش مصرف؛
۹-بالارفتن هزینه بهداشت درمان و خستگی پرسنل و پایین آمدن کیفیت خدمات رسانی نظام سلامت؛
۱۰-فشار غیر قابل تحمل به سازمان های بیمه ای و بحران صندوق های بازنشستگی؛
۱۱-افزایش سر سام آور قیمت محصولات بهداشتی و درمانی؛
۱۲-افزایش جرائم وچک های برگشتی وتشکیل پرونده های قضائی؛
۱۳-از بین رفتن درآمد هنرمندان؛سالن های نمایش،کنسرت؛فیلم و تاُتر؛
۱۴-به صفر رسیدن درآمد ارزی قابل توجه توریست های خارجی(مذهبی؛سلامت؛فرهنگی و همسایگان؛
۱۵-کاهش جهانی قیمّت نفت در کنار بالا بودن هزینه استخراج و تحریم های بین المللی؛
۱۶-کاهش صادرات گاز؛پتروشیمی و سوخت قاچاق؛
١۶-بسته شدن بازارهای مرزی و عدم امکان تبادل تجاری با کشورهای همسایه.
١٧-محدود شدن اندک مشتریان خارجی؛
١٨-افزایش چند برابری نرخ کشتی و حمل و نقل بین المللی به مقصد ایران؛
١٩-کسری بودجه بسیار بالا
درسال ۹۹ پروژه های عمرانی را متوقف؛بسیاری از خدمات را با مشکل و پرداخت حقوق کارمندان را با سختی روبرو می کند؛
٢٠-با توجه به درگیر شدن تمام دستگاههای امدادی در صورت وقوع بلایای طبیعی امکان خدمت رسانی شایسته نخواهند داشت؛
٢١-عدم جبران تعطیلی مدارس وعدم پرداخت حقوق معلمین ورانندگان سرویس مدارس غیردولتی؛
٢٢-بهم خوردن تعادل و بهداشت روانی شهروندان و گسترش اختلال روانی وسواس ؛اضطراب،افسردگی؛
٢٣-افزایش وزن و کاهش ویتامین D بخاطر خانه نشینی؛
٢۴-تعطیلی اکثر بازارهای معاملاتی(املاک ؛خودرو؛طلا و…)
٢۵- اعتراضات ناشی از بیکاری و فقر کمر شکن؛
٢۶-افزایش ارتباط اجتماعی بیش از پیش حسابگرانه وغیرعاطفی و کاهش مهرورزی و نوع دوستی؛
٢٧-افزایش آسیبهای اجتماعی به ویژه مصرف مواد مخدر و مشروبات الکلی غیر استاندارد.
٢٨-جبران نشدن غم ناشی از مرگ ومیر کرونایی.
٢٩-کاهش مناسک اجتماعی بعنوان مهمترین عامل پیوند اجتماعی جامعه ایران(کاهش مراسم عروسی بدلیل کاهش ازدواج،کاهش زادولد…)؛
٣٠-گسترش سکولاریسم و بیکار شدن برخی
